วิวาห์ 2
"ไง ตื่นแล้วหรอ"อี้ฟานเดินเข้ามาใกล้ชานยอลมากขึ้น ชานยอลรีบขยับหนี
"ทำไม อย่าทำมาเป็นรังเกียจชั้นหน่อยเลย ทีไอ้แก่พุงพลุ้ยนั่นนายยังไม่เห็นจะรังเกียจมัน!!"
"ก็นายมันคนน่ารังเกียจ น่าขยะแขยง!!"ชานยอลมองอี้ฟานด้วยสายตาเหยียด
"หึ ถึงนายจะรังเกียจชั้นยังไงนายก็ต้องเป็นเมียชั้นอยู่ดี"อี้ฟานเอ่ยออกมา
"ไม่!!! แค่แต่งงานเท่านั้น!!!!"
"นายคิดว่านายสู้แรงชั้นได้หรอชานยอล ไหนๆก็จะมาเป็นเมียอยู่แล้ว เอาตอนนี้คงไม่เป็นไรมั้ง"อี้ฟานกระชากขาเรียวเบ้าหาตัวอย่างแรง คนตัวเล็กลอยเหวอเข้ามาใต้ร่างของอี้ฟาน คนตัวสูงคร่อมทาบทับคนตัวเล็กเอาไว้
"ปล่อยนะไอบ้า!!! ปล่อย!!!"ชานยอลดีดดิ้นสุดแรง คนตัวเล็กทั้งทุบทั้งถีบคนตรงหน้าแต่ก็ไม่ขยับสักนิด อี้ฟานกดมือเรียวเอาไว้ทั้งสองข้างแล้วเอาขาทับขาเรียวเอาไว้ ชานยอลที่หมดหนทางหนีก็ได้แต่เบือนหน้าหนี
"ไง หมดฤทธิ์แล้วหรอ"อี้ฟานก้มหน้าลงมาจนเกือบจะชนกับแก้มนิ่ม
"ปล่อย"ชานยอลพูดรอดไรฟันออกมา
"ไปเข้าคุกสิแล้วชั้นจะปล่อยนายไป"อี้ฟานเปลี่ยนสายตาทันทีที่พูดถึงเรื่องอดีต ชานยอลจ้องเข้าไปในตาของคนตัวสูงอย่างหวาดกลัว ดวงตานั้นทำไมถึงมีแต่เรื่องโกรธแค้น
"เข้าคุกอะไรของนาย"
"อย่าทำมาเป็นไขสือ!!!"อี้ฟานตะหวาดออกมาดังลั่น
"ไขสือบ้าบออะไรของนาย!!!! ชั้นไปทำอะไรให้นายฮะ!!!!"
"ทำอะไรงั้นหรอ หึ"
"อื้ออออ"คนตัวสูงกดจูบลงปากหยักของคนตัวเล็กทันทีเมื่อพูดจบ ลิ้นร้อนพยายามแทรกเข้าโพรงปากเล็กแต่ชานยอลกลับเม้มปากแน่น มือหนาบีบคางชานยอลอย่างแรงจนคนตัวเล็กเผยอปากเล็กน้อย ลิ้นร้อนรีบแทรกเข้าไปทันที
"อื้ออออ"ชานยอลพยายามเบือนหน้าหนีแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อมือหนาบีบคางตัวเองแน่น มือเรียวอีกข้างที่เป็นอิสระก็ทุบที่ไหล่กว้างอย่างแรง อี้ฟานปล้ำจูบชานยอลจนพอใจก็ถอนจูบออกมา คนตัวสูงกระชากเสื้อของชานยอลจนขาดวิ่น
"อย่า!! ขอร้อง ฮึก พอแล้ว"ชานยอลร้องให้ออกมาด้วยความหวาดกลัว ใบหน้าวานเปลอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา อี้ฟานมองภาพนั้นแล้วแสยะยิ้มออกมา ถวามทุกข์ของแกคือความสุขของชั้นไม่รู้รึไงชานยอล
"ร้องออกมาเยอะ ร้องออกมาอีก"ฟานอี้จัดการถอดกางเกงชานยอลออก คนตัวเล็กหุบขาฉับ ร่างกายเกือบเปรือยเปล่าปรากฏสู่สายตาของอี้ฟาน
"อื้ออออ"อี้ฟานปล้ำจูบชานยอลอีกรอบ มือหนาจัดการถอดเสื้อของตัวเองออก
"ไอ้สารเลว!!!"ชานยอลถีบอี้ฟานออก คนตัวเล็กวิ่งออกมาเปิดประตูก็ต้องน้ำตาไหลพรากเมื่อประตูล็อคจากด้านนอก อี้ฟานเดินเข้ามาหาชานยอลอย่างใจเย็น มุมปากหยักกระตุกยิ้มอย่างน่ากลัว ชานยอลได้แต่ขยับเสื้อขาดๆของตัวเองมาปกปิดร่างกาย
"ชั้นบอกแล้วไงว่ายังไงนายก็หนีชั้นไม่พ้น!!!!"อี้ฟานกระชากมือเรียวแล้วเหวี่ยงคนตัวเล็กลงบนเตียงอย่างแรง
"อัก!!!"ชานยอลนอนตัวงอด้วยความจุก คนตัวสูงถอดกางเกงตัวจิ๋วของชานยอลและของตัวเองออกไป มือหนารูดรั้งแก่นกายของตัวเองสองสามทีก็เอาไปจ่อที่รูจีบสีหวาน ชานยอลถดตัวหนี อี้ฟานจับสะโพกอวบเอาไว้แน่น แก่นกายใหญ่เสียบเข้าไปพรวดเดียว
"อ๊าาาาางงงง!!! ฮึก เจ็บบ ฮึก เอาออกไป ขอร้อง"ชานยอลน้ำตาไหลพรากรู้สึกเหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เลือดที่เกิดจากช่องทางหลังที่ฉีกขาดไหลออกมาตามแก่นกายใหญ่
"อ๊าาาาา แน่นชมัด"อี้ฟานคำรามออกมา คนตัวสูงขยับแทบไม่ได้เพราะข้างในตัวชานยอลแน่นเหลือเกิน
"ฮึก ออกไป!!!"ชานยอลบอกออกมาพร้อมน้ำตา
"เจ็บ"อี้ฟานกระแทกแก่นกายใส่คนตัวเล็กอย่างแรง ชานยอลกัดปากนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด คนตัวเล็กจิกผ้าปูเอาไว้แน่น อี้ฟานหลับตาเชิดหน้ากระแทกกระทั้นชานยอลอย่างไม่สนใจ
"ฮึก ไม่ไหวแล้ว"ชานยอลพูดออกมาเสียงแผ่วแต่อี้ฟานก็ไม่สนใจ แก่นกายใหญ่ยังคงสวนเข้าออกรูจีบสีหวานอย่างไม่ลดละ ชานยอลได้แต่ปล่อยน้ำตาออกมาเงียบๆโดยไม่ขัดขืน คนตัวเล็กนอนนิ่งอยู่แบบนั้นให้คนตัวสูงได้สุขสมกับร่างกายตัวเอง
"นิ่งได้แล้วหรอ"คริสที่กระแทกไม่หยุดก็ถามออกมา
"ถ้าพอแล้วก็ปล่อยชั้นไปสักที แก้แค้นให้พอแล้วก็ปล่อยชั้นไป!!!!"ชานยอลพูดทั้งน้ำตา
"หึ ไม่มีวันนั้นหรอกนอกจากนายจะตายไปซะ"คริสขยับแก่นกายอีกครั้งแต่ครั้งนี้กับรุนแรงกว่าครั้งก่อน ชานยอลหลับตาปี๋กลั้นความเจ็บปวด
"ฮึก อึก"ชานยอลกัดปากเอาไว้แน่น ตอนนี้ร่างกายของเขาไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว มันเจ็บจนชาไปทั้งตัว
"อ๊าาาาาา!!!"คริสปลดปล่อยออกมาเต็มรูรัก ชานยอลปล่อยน้ำตาออกมา คริสพลิกตัวชานยอลให้คว่ำลง บั้นท้ายอวบลอยเด่นอยู่ตรงหน้า แก่นกายใหญ่เสียบเข้าไปชานยอลกำผ้าปูแน่น ใบหน้าหวานซบลงหมอนใบโต
"อ๊ะ"ชานยอลครางออกมา คริสหัวเราะหึออกมาอย่างสมเพช
"อึก อ๊า"คริสกระแทกแก่นกายอย่างแรง แล้วจับคนตัวเล็กนอนหงานเหมือนเดิม แก่นกายใหญ่สอดเข้าไปอีกครั้งแล้วจัดการกระแทกอย่างแรง ชานยอลที่เริ่มม่ไหวก็หลับตาลงช้าๆ น้ำตาไหลออกมาจากหางตาคนตัวเล็กแล้วสลบไป
"อ๊าาาาาาาา!!!!"คริสปลดปล่อยออกมาแล้วล้มตัวลงนอนทับคนตัวเล็ก ใบหน้าคมซบลงแผ่นอกเล็กของชานยอลแล้วหลับไปโดยไม่รู้เลยว่าชานยอลได้สลบไปแล้ว
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น